Οι ευρωπαϊκές παραμεθόριες χώρες ετοιμάζουν τα νοσοκομεία τους για πόλεμο
Δευτέρα, 16/06/2025 - 13:37Από την αποθήκευση κιτ τραυμάτων για μαζικά πλήγματα και θύματα μέχρι τον εξοπλισμό των γιατρών με ενισχυμένους θώρακες, ο σχεδιασμός υγείας για καιρό πολέμου δεν είναι πλέον υποθετικός στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Καθώς οδηγούσε με ασθενοφόρο στην οδό Φάμπρικο προς το σχολείο Λιετάβος, η Μαρτίνα Βερόνικα Νορεϊκαΐτε ένιωθε απροετοίμαστη. Ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά.
Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Τρίτης στα μέσα Μαΐου, όταν Νορεϊκαΐτε ενημερώθηκε από τον ασύρματο για μια έκρηξη στη Γιόναβα, μια πόλη 30.000 κατοίκων στην κεντρική Λιθουανία.
Στα τρία χρόνια που ήταν διασώστρια, οι κλήσεις κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης μέρας, αφορούσαν υψηλή αρτηριακή πίεση ή πόνους στο στήθος. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Νορεϊκαΐτε βρισκόταν μπροστά σε μαζικά θύματα.
Καθώς πλησίαζαν στο σχολείο, με τις σειρήνες να ηχούν, το κτίριο ήταν καλυμμένο από καπνό.
«Άνθρωποι έτρεχαν τριγύρω, ξαπλωμένοι στο έδαφος, ουρλιάζοντας», είπε η Νορεϊκαΐτε, ενώ θυμόταν το χάος στο στάδιο του σχολείου. Αστυνομικοί, πυροσβέστες και στρατιωτικό προσωπικό ήταν ήδη στο σημείο.
Η Νορεϊκαΐτε και η συνάδελφός της ήταν οι πρώτοι παραϊατρικοί που έφτασαν. «Όταν βλέπεις τι συνέβη – τον πανικό, τις κραυγές – δεν ξέρεις τι να κάνεις ή πού να πας. Τα ξεχνάς όλα. Χάνεις την ισορροπία σου».
Το πρωτοφανές αυτό περιστατικό καταστροφής σε ένα ειρηνικό ευρωπαϊκό κράτος ήταν ακριβώς ο λόγος που οι λιθουανικές αρχές είχαν οργανώσει τις διήμερες στρατιωτικές ασκήσεις «Σιδερένιος Λύκος» («Geležinis Vilkas»).
Ο στόχος ήταν να ενισχυθεί ο στρατός, η αστυνομία, οι πυροσβέστες, τα νοσοκομεία και οι παραϊατρικοί για να λειτουργήσουν υπό εξαιρετικές συνθήκες – καθώς η Λιθουανία προετοιμάζεται για το χειρότερο σενάριο: μια επίθεση στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ. Από την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η απειλή στρατιωτικής σύγκρουσης έχει γίνει μεγάλη.
«Όταν τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο πόλεμος είχε ξεκινήσει στην Ουκρανία, ήταν τρομακτικό», είπε η Νορεϊκαΐτε. «Ήταν τρομακτικό στην εργασία επειδή δεν ξέραμε αν είχαμε αρκετούς πόρους ή αν ήμασταν προετοιμασμένοι αν συνέβαινε εδώ».
Η Νορεϊκαΐτε αισθάνεται τώρα πιο ήρεμη. Επικεντρώνεται στην εκπαίδευση και την τελειοποίηση των πρωτοκόλλων διαλογής. Ασκήσεις, όπως αυτή στη Γιόναβα, βοηθούν. Πράγματι, πιστεύει ότι «θα πρέπει να γίνονται πιο συχνά».
Η Λιθουανία δεν αποτελεί εξαίρεση: Όλες οι χώρες της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ επανεξετάζουν τα πρωτόκολλα αντιμετώπισης κρίσεων για τις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης, οργανώνουν ασκήσεις εκπαίδευσης, επενδύουν σε αντιβαλλιστικά κράνη και γιλέκα και μεταφέρουν τα χειρουργεία στα υπόγεια. Αυτό συμβαίνει από τότε που η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει διαλύσει την ψευδαίσθηση ότι η Ευρώπη είναι ασφαλής από τον πόλεμο.
«Δεν τίθεται θέμα αν [η Ρωσία] θα επιτεθεί», δήλωσε ο Ragnar Vaiknemets, αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Εσθονικού Συμβουλίου Υγείας, το οποίο επιβλέπει την ετοιμότητα για κρίσεις από πανδημίες έως πόλεμο. «Το ερώτημα είναι πότε».
Πρώην υπό σοβιετική κατοχή, οι χώρες στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης γνωρίζουν πολύ καλά πόσο γρήγορα μπορούν να φτάσουν εκεί τα στρατεύματα.
«Έχουμε κακούς γείτονες εδώ: τη Ρωσία και τη Λευκορωσία», δήλωσε ο Ντάνιελ Ναούμοβας, αναπληρωτής υπουργός Υγείας της Λιθουανίας, σε μια εκδήλωση τον Φεβρουάριο. Η χώρα του συνδέει το ΝΑΤΟ με τις χώρες της Βαλτικής μέσω του Διαδρόμου Σουβάλκι – ενός στενού, ευάλωτου διαδρόμου που θεωρείται ένας από τους πιο πιθανούς στόχους μιας μελλοντικής ρωσικής επίθεσης. Ενώ όλες οι χώρες της ΕΕ βρίσκονται «στην ίδια βάρκα», μερικές βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή «όπου το νερό είναι κρύο», είπε ο Ναούμοβας. «Νερό πιτσιλάει το πρόσωπό μας, νερό πολέμου».
Για τις χώρες στα ανατολικά του ΝΑΤΟ, η ετοιμότητα για πόλεμο δεν είναι προαιρετική – είναι επείγουσα.
«Λίγες χώρες της ΕΕ είναι χώρες πρώτης γραμμής», δήλωσε η Katarzyna Kacperczyk, υφυπουργός στο υπουργείο Υγείας της Πολωνίας. «Για αυτές το ζήτημα είναι πιο σημαντικό».
Η Πολωνία έχει αναδείξει το ζήτημα της ασφάλειας της υγείας σε περιόδους συγκρούσεων κατά τη διάρκεια της εκ περιτροπής προεδρίας της στο Συμβούλιο της ΕΕ, όπου η ασφάλεια της Ευρώπης ήταν το κεντρικό θέμα.
«Δεν μπορούμε να προετοιμάσουμε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης ή στρατηγικό σχέδιο για τον στρατιωτικό τομέα ή τον οικονομικό τομέα ή τον ενεργειακό τομέα και να αποκλείσουμε τον τομέα της υγείας», δήλωσε η Kacperczyk.
Νοσοκομεία υπό πυρά
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει δείξει ότι οι σύγχρονες συγκρούσεις αφορούν και τις υπηρεσίες υγείας – και τους πολίτες που εξυπηρετούν. Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης το λαμβάνουν υπόψη.
Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Βίλνιους Santaros Clinics που βρίσκεται μόλις 50 χιλιόμετρα από τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ με τη Λευκορωσία αναπτύσσει υπόγειες υποδομές, καταφύγια, χώρους προσγείωσης ελικοπτέρων και αυτόνομα συστήματα που θα του επιτρέψουν να λειτουργεί ακόμη και αν διακοπεί η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος ή νερού.
Το Santaros είναι συνηθισμένο.
Στην Εσθονία, εκτός από τις θωράκιση σώματος για τα πληρώματα ασθενοφόρων, θα διανεμηθούν δορυφορικά τηλέφωνα για τη διατήρηση των επικοινωνιών σε περίπτωση που τα παραδοσιακά δίκτυα αποτύχουν. Υπάρχουν ακόμη και σχέδια για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου διαδικτύου, εάν χρειαστεί.
Ηλεκτρικές γεννήτριες εγκαθίστανται σε όλο το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, μετά την εμπειρία της Ουκρανίας με τις ρωσικές επιθέσεις που διακόπτουν συστηματικά την πολιτική ηλεκτροδότηση.
«Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι η Ρωσία στοχεύει τις πολιτικές υποδομές και τις ενεργειακές δομές, και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείτε να έχετε τέτοιου είδους καταστάσεις όπου το νοσοκομείο δεν λειτουργεί επειδή υπάρχουν ορισμένα προβλήματα με τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας», δήλωσε ο Βάικνεμετς.
Πολλά νοσοκομεία στην Ανατολική Ευρώπη – λείψανα της σοβιετικής εποχής – είναι ιδιαίτερα ευάλωτα. «Έχουμε ψηλά κτίρια, έχουμε μεγάλα κτίρια. Βρίσκονται σε ένα συγκρότημα, σε μια περιοχή», πρόσθεσε ο Βάικνεμετς.
Τα νοσοκομεία εξετάζουν τώρα πώς να επαναχρησιμοποιήσουν υπόγεια για να γίνουν χειρουργεία σε περίπτωση ανάγκης. «Δεν μπορώ να φανταστώ να εργάζομαι σε ένα όροφο του νοσοκομείου που απλώς περιμένει να χτυπηθεί», είπε.
Η Εσθονία προμηθεύεται κινητές ιατρικές μονάδες που μπορούν να αναπτυχθούν σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, κάτι που μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της περιορισμένης χωρητικότητας κρίσιμης φροντίδας στην Ευρώπη.
Ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν κατά μέσο όρο 11,5 κλίνες εντατικής θεραπείας ανά 100.000 κατοίκους, «οι ανάγκες σε καιρό πολέμου θα μπορούσαν να απαιτήσουν τρεις έως πέντε φορές αυτή τη χωρητικότητα», δήλωσε ο Bjørn Guldvog, ειδικός σύμβουλος στη Νορβηγική Διεύθυνση Υγείας, σε μια εκδήλωση για την ασφάλεια της υγείας τον Απρίλιο. Η διατήρηση μεγάλου όγκου εργασιών για εβδομάδες ή μήνες θα ήταν επίσης δύσκολη: «Οι περισσότερες εγκαταστάσεις μπορούν να διατηρήσουν ίσως το 120-150 τοις εκατό του κανονικού χειρουργικού όγκου για 24 έως 48 ώρες», είπε. Τα αποθέματα αίματος και οξυγόνου θα γίνουν επίσης κρίσιμα.
Αποθέματα και αλυσίδες εφοδιασμού
Ακόμα και τα καλύτερα προετοιμασμένα νοσοκομεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς φάρμακα, προμήθειες και εξοπλισμό, και οι χώρες της Βαλτικής προετοιμάζονται για μαζικές απώλειες. Η Εσθονία, για παράδειγμα, έχει διαθέσει 25 εκατομμύρια ευρώ για προμήθειες μαζικών ατυχημάτων, συμπεριλαμβανομένου ορθοπεδικού εξοπλισμού, αιμοστατικών επιδέσμων και κιτ τραυμάτων – «η μόνη μεγάλη επένδυση που έχουμε κάνει», δήλωσε η υπουργός Υγείας Riina Sikkut σε μια εκδήλωση τον Φεβρουάριο.
Τα αποθέματα θα διασφάλιζαν ότι τα νοσοκομεία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν μέχρι να φτάσουν σε αυτά οι προμήθειες από τους συμμάχους, δήλωσε ο Βάικνεμετς, προσθέτοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι ζωτικής σημασίας για την εξασφάλιση οδών εφοδιασμού.
Στη Λετονία, τα ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης υποχρεούνται από την εποχή του Covid-19 να διατηρούν μια τριμηνιαία προμήθεια φαρμάκων. «Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έλεγα ευχαριστώ στον Covid, αλλά χάρη στον Covid… βρήκαμε οικονομικούς πόρους», δήλωσε η Agnese Vaļuliene, υφυπουργός υγείας. Η χώρα εργάζεται επίσης για τα εθνικά αποθέματα.
Ωστόσο, οι χώρες της Βαλτικής βρίσκονται πολύ κοντά στις πρώτες γραμμές για να διατηρήσουν ασφαλείς τις προμήθειες έκτακτης ανάγκης, δήλωσε ο Jos Joosten, ιατρικός σύμβουλος στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, το διπλωματικό σώμα της ΕΕ. Ως αποτέλεσμα, άλλες χώρες της ΕΕ πρέπει «να εντοπίσουν τα πράγματα που είναι σπάνια, που είναι πολύ δύσκολο να οργανωθούν, ειδικά για τα μικρά έθνη», δήλωσε ο Joosten. «Και τότε θα πρέπει να παραχωρήσουμε κάποια κυριαρχία, να την δώσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να λαμβάνει αποφάσεις» σχετικά με την κατανομή των αναγκών.
Τα αποθέματα από τον Ερυθρό Σταυρό, τα εθνικά αποθέματα και το rescEU, την υπηρεσία έκτακτης ανάγκης της ΕΕ, πρέπει να είναι έτοιμα να φτάσουν στην πρώτη γραμμή — και στους άμαχους ασθενείς. «Πρέπει να έχουμε καλά σχέδια αντιμετώπισης κρίσεων», δήλωσε ο Sikkut.
Στελέχωση της πολεμικής προσπάθειας
Η ετοιμότητα για πόλεμο υπερβαίνει την πολιτική — χρειάζεται ανθρώπους.
Οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού αποτελούν θεμελιώδη πρόκληση για τις χώρες της Βαλτικής, όπου το προσωπικό υγείας στην καθημερινή ζωή είναι ήδη περιορισμένο. Η Εσθονία, με πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων, έχει σχεδόν το μισό εργατικό δυναμικό στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης σε σχέση με τη Γερμανία.
Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς «από την πρώτη γραμμή» δεν μπορούν να περιμένουν την ίδια φροντίδα που θα λάμβαναν σε περιόδους ειρήνης, είπε η Βάικνεμετς, η οποία είναι «η κύρια και υποκείμενη αρχή του σχεδιασμού μας για μέτρα κρίσης».
Υπάρχει όμως ένα άλλο πρόβλημα: Δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να μείνουν.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, η Νορεϊκαΐτε, όπως όλοι οι παραϊατρικοί, έπρεπε να υπογράψει μια δήλωση που έλεγε ότι αν ξεσπούσε πόλεμος στη Λιθουανία, θα παρέμενε και θα εργαζόταν. «Αλλά πώς θα ήταν πραγματικά – ποιος θα ερχόταν και ποιος όχι – δεν ξέρω. Προσωπικά, δεν έχω παιδιά ή οικογένεια ακόμα, οπότε νομίζω ότι θα έμενα», είπε.
Μια λιθουανική έρευνα διαπίστωσε ότι πάνω από το ένα τέταρτο των εργαζομένων στον τομέα της υγείας πιθανότατα θα έφευγαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ λιγότερο από το 40% θα έμεναν και το ένα τρίτο δεν ήταν σίγουρο.
Η Εσθονία αναμένει παρόμοια μοτίβα: «Υπάρχουν πατριώτες, οι άνθρωποι που γνωρίζουμε αναμφίβολα ότι θα μείνουν», είπε ο Βάικνεμετς. «Φυσικά, υπάρχουν και επικριτές που μιλούν για άμεση μετάβαση στην Ισπανία». Πρόσθεσε πως περίπου το 50% έως 60% του πληθυσμού δεν γνωρίζει ακόμη πώς θα αντιδράσει.
Ενώ είναι βέβαιος ότι οι περισσότεροι γιατροί και νοσηλευτές θα παραμείνουν, οι αρχές της Εσθονίας εργάζονται για να μετριάσουν τις ανησυχίες, ειδικά για την ασφάλεια της οικογένειας. «Είναι πολύ ανθρώπινο: Αν δεν νιώθω ασφαλής, αν δεν έχω την εμπιστοσύνη ότι η οικογένειά μου είναι ασφαλής, δεν θα το κάνω», είπε ο Βάικνεμετς.
Στη Λετονία, ο πνευμονολόγος Ρούντολφς Βίλντε είπε ότι ορισμένοι γιατροί με τους οποίους μίλησε σκέφτονται να φύγουν αν ξεσπάσει πόλεμος – ειδικά γονείς που «δεν βλέπουν πώς θα ήταν κατάλληλο για αυτούς να εγκαταλείψουν τα παιδιά κάπου και να βρίσκονται στο νοσοκομείο σε περιόδους στρατιωτικής κρίσης», είπε.
Μόλις μια εβδομάδα πριν από τη συνέντευξη, ο Βίλντε και οι συνάδελφοί του στο Κλινικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Pauls Stradiņš κλήθηκαν επίσης να υπογράψουν ένα έγγραφο που αναγνωρίζει ότι είναι κρίσιμο προσωπικό που υποχρεούται να παρουσιαστεί στην εργασία του εάν ηχήσουν σειρήνες.
Ο ίδιος ο Βίλντε σχεδιάζει να παραμείνει, αλλά τόνισε ότι χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες για να νιώθει σίγουρος σε περίπτωση που συμβεί το χειρότερο.
«Πρέπει να είμαι προετοιμασμένος… να παρέχω κάποιο είδος στρατιωτικής ιατρικής ή απλώς να είμαι προετοιμασμένος να έρθω στην κανονική μου εργασία και να έχω απλώς μεγαλύτερη ροή ασθενών;» ρώτησε ο Βίλντε. «Επειδή αυτά είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα και πιθανώς και τα δύο θα έπρεπε να λειτουργήσουν κατά τη διάρκεια του πολέμου».
Και τον Βίλντε δεν πειράζει να ξοδεύει επιπλέον ώρες εκτός από την εργασία του ως γιατρός για εκπαίδευση «γιατί… το βλέπω αυτό ως έναν τρόπο να διατηρήσω τα πράγματα όπως είναι».
«Αν θέλω να μπορώ να κάνω την πνευμονολογική μου δουλειά και ίσως να προσπαθήσω να αναπτύξω πράγματα στη Λετονία, τότε θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει η Λετονία, σωστά;»
Το νοσοκομείο του στη Ρίγα έχει επίσης ξεκινήσει εκπαιδευτικές συνεδρίες πολέμου, είπε ο Βίλντε. Άλλα νοσοκομεία και χώρες έχουν αρχίσει επίσης να εντείνουν τις ασκήσεις ετοιμότητας πολέμου.
Η Εσθονία ενισχύει την εκπαίδευσή της σε ολόκληρο το σύστημα. Τα νοσοκομεία, τα πληρώματα ασθενοφόρων και οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας λαμβάνουν οδηγίες για το πώς να μεταβούν σε «κατάσταση κρίσης», στην οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν μεγάλες εισροές ασθενών και να θεραπεύσουν τραυματίες πολέμου – συμπεριλαμβανομένων τραυμάτων από έκρηξη, τραυμάτων από πυροβολισμούς, εγκαυμάτων, ακρωτηριασμών και τραυματισμών στη σπονδυλική στήλη ή στο κεφάλι – που είναι σπάνιοι σε πολιτικά περιβάλλοντα.
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Βίλνιους της Λιθουανίας, «διεξάγονται ασκήσεις εκκένωσης και ασκήσεις ετοιμότητας για την υποδοχή μεγάλου αριθμού θυμάτων για το προσωπικό του νοσοκομείου» μαζί με τις Λιθουανικές Ένοπλες Δυνάμεις και την Ένωση Τυφεκιοφόρων, δήλωσε ο επικεφαλής του νοσοκομείου Τόμας Γιοβάισα.
Μόνο φέτος, η Λιθουανία σχεδιάζει επτά ασκήσεις με τον στρατό και πάνω από 10 ασκήσεις πολιτικής ασφάλειας για επαγγελματίες υγείας, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας Julijanas Gališanskis. Η Λιθουανία σχηματίζει επίσης μια ομάδα επειγόντων ιατρικών περιστατικών και οι ειδικευόμενοι γιατροί φιλοξένησαν τον περασμένο μήνα ένα φόρουμ αφιερωμένο στην ετοιμότητα υγειονομικής περίθαλψης σε καιρό πολέμου. Μερικοί γιατροί ταξιδεύουν στην Ουκρανία για να μάθουν από πρώτο χέρι πώς τα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν πυραυλικές επιθέσεις, μαζικά θύματα και διακοπές ρεύματος.
Η Βάιβα Γιανκιένε, νοσοκόμα και συντονίστρια στο Blue/Yellow Medical, το οποίο παρέχει ιατρική περίθαλψη σε πολίτες κοντά στην πρώτη γραμμή της Ουκρανίας με τη Ρωσία, έχει προσφέρει εθελοντική εργασία πάνω από 20 φορές στην Ουκρανία από τον Απρίλιο του 2022 — συμπεριλαμβανομένης της πόλης Μπούτσα που επλήγη από τις φρικαλεότητες λίγο μετά την απελευθέρωσή της. Είπε ότι ο καλύτερος τρόπος για να προετοιμάσει κανείς ειδικούς στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης είναι μέσω της εθελοντικής εργασίας στην Ουκρανία.
Περιέγραψε την κλίμακα των τραυματισμών και των ασθενειών στην Ουκρανία ως «δύσκολη στην κατανόηση» — πολλά τραύματα είναι διαφορετικά από οτιδήποτε έχει ξαναδεί, λόγω των νέων τακτικών πολέμου.
«Μετά τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι συνέπειες είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς», είπε η Γιανκιένε. «Τέτοιοι τραυματισμοί», αναστέναξε, «κάθε επαγγελματίας υγείας που τους είδε είπε το ίδιο πράγμα: Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ήταν έτσι».
Ενώ ένας τραυματολόγος στη Λιθουανία μπορεί να εκτελεί έναν ακρωτηριασμό το χρόνο, στην Ουκρανία, ολόκληρες νοσοκομειακές πτέρυγες είναι γεμάτες με ασθενείς που αντιμετωπίζουν ακρωτηριασμούς ενός, δύο, τριών ή ακόμα και τεσσάρων άκρων — συν μια σειρά από άλλους σοβαρούς τραυματισμούς. «Έχουμε πολύ μικρή εμπειρία στην αντιμετώπιση τέτοιων σύνθετων, πολλαπλών τραυμάτων», είπε.
Ο κίνδυνος αύξησης των προσφύγων
Ο αντίκτυπος του πολέμου δεν θα σταματούσε στα εθνικά σύνορα.
Λόγω της χρήσης προηγμένων όπλων στην Ουκρανία – συμπεριλαμβανομένων πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και στρατιωτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών – η πρώτη γραμμή δεν αποτελεί πλέον σταθερό όριο. Οι επιθέσεις μπορούν πλέον να φτάσουν σε στόχους εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, θέτοντας σε κίνδυνο νοσοκομεία και πολιτικές υποδομές μακριά από ζώνες μάχης και καθιστώντας απαραίτητα τα σχέδια εκκένωσης.
Ως αποτέλεσμα, οι χώρες που βρίσκονται πιο μακριά από την πρώτη γραμμή πρέπει να προετοιμαστούν να υποδεχθούν ασθενείς και πρόσφυγες, δήλωσε ο Joosten, προειδοποιώντας ότι η αλληλεγγύη της ΕΕ θα δοκιμαστεί.
«Εάν η Λιθουανία καταληφθεί, ποιος είναι υπεύθυνος για τους Λιθουανούς, επειδή δεν υπάρχει πια Λιθουανία; Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι (ακόμα εκεί)», είπε.
Ο Joosten προέτρεψε τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να δημιουργήσουν κεφάλαια για την αντιμετώπιση των θυμάτων μεταξύ αμάχων και στρατιωτικών, καθώς και των εκτοπισμένων πληθυσμών.
Πρόσθεσε ότι τα θύματα θα μπορούσαν να είναι δραματικά υψηλότερα από ό,τι στην Ουκρανία.
«Αυτοί οι 4.000 ασθενείς που μετακινήσαμε μακριά από την Ουκρανία, δεν είναι τίποτα, 4.000 σε τρία χρόνια», είπε. «Ας μιλήσουμε για 4.000 σε δύο εβδομάδες, και μετά ξανά τις επόμενες δύο εβδομάδες, και τις επόμενες δύο εβδομάδες… οι αριθμοί είναι τόσο διαφορετικοί όταν ξεκινήσει ο πραγματικός πόλεμος».
Κανείς δεν ξέρει πότε – ή αν – θα έρθει ο πόλεμος. Αλλά όπως το έθεσε ο Vaiknemets: «Η κρίση δεν φωνάζει ποτέ όταν έρχεται».
Γι’ αυτό οι Πολωνοί και οι χώρες της Βαλτικής «πρέπει να προετοιμαστούν για το χειρότερο», είπε ο Βαλιουλίνε. «Αλλά ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί».
Πηγή: Politico
